We rijden van staat naar staat. Memphis maakte een tamelijk arme indruk, maar wij hebben er niet echt veel van gezien. Volgens de gids was Beale Street het centrum,maar Beale Street bezat als belangrijkste bezienswaardigheden een verzameling bars waarin musici waren opgetreden. Het restaurant waar wij onzelunch gebruikten bezat een hele verzameling guitaren veelal met de naam van een bekende guitarist. Ik vroeg natuurlijk aan onze serveerster of artisten verplicht waren hun instrument achter te laten als ze daar waren opgetreden, maar dat was toch niet het geval. Wel hadden ze hun handtekening achtergelaten. Veel bezoekers deden dat ook, zodat de muren en zelfs de binnen kant van de lampenkappen beschreven waren. Naast Beale Street was Peabody Centre. Een fraai uitgevoerd winkelcentrum, waar het goed toeven was. Maar hier waren twee etages met winkels gedacht, de bovenste etage was niet toegankelijk, daar waren geen winkels in gebruik.
Vanochtend verlieten we de vriendelijke Elvis Presley omgeving die wel uitermatte belangrijk moet zijn voor de stad. We staken de Mississippi over en kwamen Arkansas binnen. Er was hier geen bezoekerscentrum en de I55 naar het noorden voerde ons door een vlak landschap, zijn hier de grote vlakten van het midden westen? Na een goede honderd kilometer stapten we toch even af om een kop koffie te drinken en moesten daarvoor de Highway verlaten. Het gebied waar we nu door reden had duidelijk te lijden gehad van de zwarw regenval van de laatste tijd. Grote stukken land stonden onder water. Bovendien maakten de boerenbedrijven een verwaarloosde indruk: slehct in de verf en de landbouw werktuigen roestig. Arkansas - althans de smalle strook waar wij door heen reden maakte een armoedige indruk. En de gehele tijd gaf iedere radiozender die we aanzetten een vroom programma. Een deel van de discussie ging over huwelijksverwachtingen die niet uitkwamen. Rond die tijd kreeg ik het gevoel dat in dit gedeelte van Amerika de grote ruimte averchts werkt op hetvermogen van mensen zich een identiteit eigen te maken. Gemeenschappen zoals die in Europa ontstonden waren klein en geconcentreerd op een klein gebied. In Amerika is er in feite geen grens aan de individuele eigendom; hoe ontwikkel je hier het gevoel ergens bij te horen?
Nadat we de grens met Missouri gepasseerd waren werd het landschap vriendelijker, de landerijen graziger en de huizen en werktuigen beter onderhouden. Missouri althans afgaand op de weg die wij volgden is duidelijk welvarender dan Arkansas. En St Louis is een behoorlijke stad: we reden 38 km op de vijfbaans rondweg voor we bij de afslag naar ons hotel waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten